Η Ιστορία της Τ.Ε.Ε.

Παρουσιάζουμε σε αυτή τη γωνιά του ιστολογίου μια θαυμάσια και εξαιρετική εργασία 70 σελίδων του Γενικού Γραμματέα της ΟΛΤΕΕ κ. Παλαιολόγου Δούρου. 

Το θαυμάσιο αυτό βιβλίο είναι αναρτημένο στη σελίδα της ΟΛΤΕΕ και περιγράφει την πορεία της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από το 1828 έως σήμερα ανά περιόδους. Έχει συμπεριληφθεί η νομοθεσία αυτών των περιόδων καθώς και η σημερινή ισχύουσα. Είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο που πρέπει να έχουμε διαβάσει όλοι όσοι έχουμε προσφέρει στην Τεχνική Εκπαίδευση. 

Μέσα από αυτό (σε εμάς του παλαιότερους) έρχονται αναμνήσεις και εικόνες των δύσκολων εκείνων χρόνων της δεκαετίας του 80 που με μηδενικά μέσα και ανύπαρκτους οικονομικούς πόρους καταφέραμε και σηκώσαμε ένα οικοδόμημα που έχει γερά θεμέλια.

Ένα δείγμα της δουλειάς του κ. Δούρου, σημερινού διευθυντή του Ε.Κ. Κιάτου είναι :

"Τα πρώτα εκατό χρόνια H πρώτη απόπειρα δημιουργίας τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευση, σημειώθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1828, με την ίδρυση στην Αίγινα του Εθνικού Οικοτροφείου (Κόκκοτας, 1978), που είχε δημιουργηθεί για τα ορφανά του πολέμου και είχε αντικείμενο μάθησης την οικοδομική τέχνη, διότι η οικοδόμηση ήταν η πρώτη ανάγκη εκείνη την περίοδο (Χατζηστεφανίδης, 1990). Οι πρώτοι καθηγητές του σχολείου ήταν ο έλληνας αρχιτέκτονας Κλεάνθης και ο γερμανός Σάουμπερτ, που μόλις είχαν έλθει από τη Γερμανία για να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους (Μπίρης, 1957:13). Το αναλυτικό πρόγραμμα περιλάμβανε τη σπουδή των τεχνών και επαγγελμάτων σαν συμπλήρωμα της Γενικής Εκπαίδευσης. Τον επόμενο χρόνο το 1829 ιδρύεται το πρώτο γεωργικού προσανατολισμού σχολείο, το Πρότυπο Αγροκήπιο, στην Τίρυνθα Αργολίδας με διευθυντή τον γεωπόνο και φιλόλογο Γρηγόριο Παλαιολόγο, που παρέχει στους μαθητές του γνώσεις πρακτικής γεωπονικής (Ζάχαρης, 1981). Το σχολείο αυτό το 1846 μετονομάζεται σε Γεωργικό Σχολείο (Ν. Λ.Ζ'/1846 (Φ.Ε.Κ. 15/10-6-1846) «Περί Συστάσεως Γεωργικού Σχολείου εις Τίρυνθον»)....."

Πιέστε εδώ για άνοιγμα και κατέβασμα
Συγχαρητήρια στο συνάδελφο και φίλο κ. Παλαιολόγο Δούρο για την πολύωρη κοπιαστική αυτή εργασία.